In gesprek met Tina

Wie ben je en hoe ben je bij Plushome terecht gekomen?
Ik ben Tina, 27 jaar oud en werk momenteel bijna 3 jaar voor Plushome. Via een collega van mijn oude werk ben ik bij Plushome terecht gekomen. Zij raadde mij Plushome aan en omdat ik graag van groepsbegeleiding naar ambulante begeleiding wilde overstappen, heb ik gesolliciteerd.

Hoe ziet een werkdag bij Plushome er voor je uit?
Ik start mijn werkdag altijd door ’s ochtends mijn telefoon aan te zetten om te kijken of ik appjes of e-mails heb. Daarna stap ik op mijn fiets en ga ik naar kantoor of pak ik daar de auto wanneer mijn afspraken verder weg zijn. Vervolgens hop ik van afspraak naar afspraak. Iedere werkdag ziet er anders uit en je kunt zelf inplannen op welke dag je meer of minder cliënten ziet. Aan het eind van mijn werkdag doe ik nog wat administratie en vervolgens zet ik mijn telefoon weer uit.

Inhoudelijk kunnen mijn werkdagen erg verschillen. De ene cliënt bied ik hulp bij werk en opleiding, iemand anders biedt ik hulp bij haar zwangerschap en weer iemand anders bied ik hulp bij lichamelijke gezondheid door samen te kijken naar een gezond voedingspatroon.  Dit maakt het werk erg gevarieerd. Dat vind ik het leukste aan bieden van ambulante begeleiding; je hebt veel afwisseling en er staat niet zo veel vast.

Welke meerwaarde heb jij voor jouw cliënten?
Ik ben relatief jong dus sluit goed aan bij de levensfase van jonge cliënten. Ik heb de levensfase vaker net afgesloten of ga juist door dezelfde levensfase als hun heen. Hierdoor kan ik goed snappen waar ze doorheen gaan.

Ik vind het belangrijk om veel met humor te werken en sommige zaken luchtig te houden. Hierdoor ga ik naast de ander staan en kijken we samen naar wat iemand nodig heeft. Verder besteed ik veel aandacht aan de relatie met cliënten en probeer ik de connectie met de ander te zoeken maar ook mijzelf te laten zien als mens. Ik vind het belangrijk om te laten zien dat wij als begeleiders ook maar ‘gewoon’ mensen zijn die eigenlijk veel dezelfde dingen meemaken. Door dit gevoel bij iemand te erkennen, stellen cliënten zich sneller open en leren ze om taboes te doorbreken bij onderwerpen zoals bijvoorbeeld seksualiteit en drugsgebruik. Hierdoor krijg je mooie gesprekken en durven cliënten met je te delen. Dit is erg bevorderlijk voor de relatie en de ondersteuning die ik geef.

Heb je een mooie ervaring die je wil delen?
Ik heb meerdere mooie momenten meegemaakt sinds ik bij Plushome werk. Een van deze momenten is met een jongedame geweest die ik begeleidde. Zij vond het moeilijk om activiteiten buitenshuis, zoals sport of sociale activiteiten, op te starten door haar sociale angst.

Ze vertelde me altijd hoe vrolijk ze werd van dansen en zingen met haar dochtertje en door met muziek bezig te zijn. Vervolgens heb ik haar zover gekregen om mee te gaan naar ons muziekproject. Dit was een hele grote stap voor haar. De tweede keer dat ze meedeed stond ze al met een microfoon in haar hand te zingen voor een groep mensen. Dit vond ik zo ontzettend knap! In de twee jaar dat ik haar heb begeleid had ik nooit verwacht dat ze hier zo veel plezier uit zou halen en ze zo uit haar schulp zou kruipen. Op de terugweg in de auto vertelde ze wekelijks hoe fijn ze het vond om even te kunnen hebben gezongen en met mensen te zijn geweest. Ik vind het heel mooi om te zien hoe iemand zijn grenzen verlegd om zo nieuwe dingen te ontdekken en te leren.

Wat me ook bijstaat zijn de momenten waarop ik met een van mijn cliënten wekelijks naar therapie rijd. Therapie is natuurlijk niet altijd even fijn maar de rit daar naartoe (en terug) proberen we altijd zo relaxed mogelijk te maken. We zetten de radio dan op standje 100, zingen keihard mee of rappen zoals zij zo goed kan. Mijn cliënt speelt dan ‘dj’ en zoekt alle leuke nummers op de radio op. We kunnen altijd heel hard lachen om onze zangkunsten en maken er een hele show van. Ik denk dat het soms juist nodig is om niet zo serieus te doen en om te laten zien als begeleider dat je ook een gekke of grappige kant hebt. Daarmee zit je als twee mensen naast elkaar in plaats van “de begeleider” en “de cliënt”. Met deze zelfde cliënt ben ik op haar verjaardag een tompouce gaan eten bij de Hema. Juist met dit soort uitjes probeer ik de focus van het serieuze praten en het regelen van allerlei zaken af te wisselen met gezellige, ontspannen momentjes.

Wat vind je belangrijk dat anderen over Plushome weten?
Dat we bij Plushome ‘out of the box’ werken en denken. Je wordt nauwelijks belemmerd in hoe je de begeleiding wilt vormgeven. Wanneer jij met iemand wilt gaan lunchen die zijn/ haar deur niet uitkomt of bang is om onder de mensen te zijn dan kun je dit doen. Zolang het aansluit op de doelen van de cliënt, kun je het bij Plushome allemaal mogelijk maken. Zoals dat we sportpassen hebben en we samen met de cliënt de eerste stap kunnen maken richting het bewegen. Niets is te gek en je wordt hier aangemoedigd om lekker creatief te denken. Daarnaast heb je korte lijntjes, ook met het management en de financiële afdeling. Er heerst een open cultuur waarbij je iedereen aan zijn jasje kunt trekken. Door deze korte lijntjes kan ik als begeleider snel dingen regelen. Ik denk dat cliënten hier veel baat bij hebben en hierdoor snel kunnen worden geholpen.

Waarom is het zo belangrijk dat organisaties als Plushome bestaan?
Omdat de vraag naar zorg altijd blijft bestaan is het belangrijk om kleinere organisaties niet te laten ondersneeuwen. De meerwaarde van een organisatie als Plushome is dat wij het opstapje naar behandeling en eventuele opname kunnen bieden. Doordat wij geen wachtlijsten hebben in tegenstelling tot veel grote zorgorganisaties, kunnen wij in de tussentijd goed begeleiding inzetten. Hierdoor kan iedere cliënt bij Plushome snel aan de slag.

Wil jij ook hulp bij werk en opleiding? of ambulante begeleiding bij Plushome? Neem dan contact met ons op.

29 juli 2020