Anne; Afscheid nemen

Bij zorg afnemen en begeleiding ontvangen komt ook een onderdeel wat denk ik niemand als prettig ervaart maar wel met regelmaat voor komt. Afscheid nemen.

Helaas wordt er met regelmaat gewisseld in de zorg. Soms met redenen die fijn en leuk zijn voor de begeleiding (een promotie, zwangerschap of leuke nieuwe baan) maar soms ook met een minder fijne reden; geen verlening van contracten of geen goede samenwerkingsverband. Je kunt zeggen; in beide gevallen gaat het er om dat begeleiding weggaat, daar zit een kern van waarheid in.

Voor mijn gevoel drukt ook het ‘waarom’ een stempel op de sfeer van het afscheid. En neem ik liever, fijner afscheid van iemand die een fijne volgende stap in zijn leven zet, ook al vind ik dat zelf heel lastig, dan dat ik van iemand afscheid moet nemen die er zelf niet achter staat.

Feit blijft dat afscheid nemen, als je zorg ontvangt, met regelmaat voorkomt. Ik blijf dat een lastig punt vinden. Vorige maand heb ik weer afscheid genomen van één van mijn begeleidsters. Zij zet gelukkig een positieve stap en helemaal afscheid nemen is het niet want ze blijft binnen Plushome, maar niet meer als mijn begeleidster. Dus hebben we de begeleiding afgesloten met elkaar. En wat blijf ik dat moeilijk vinden. Natuurlijk heb ik het daar ook veel over gehad met mijn begeleiding. Wat ik mijn begeleidster ook heb gezegd is het volgende:

Ik heb je toegelaten in mijn leven. Anderhalf jaar lang heb ik gedeeld wat er in mij omgaat. Ik heb je heel dicht bij mij laten komen. Nu moet ik dat opeens loslaten en wordt dat lijntje opeens doorgesneden. Er is niks meer en dat is erg moeilijk.

Andersom is dat anders. Als het goed is, is er een klik, een band en zal ook de begeleiding het jammer vinden iets af te sluiten. Maar de band van mij naar begeleiding is anders dan van begeleiding naar mij. Ik sta niet zo dicht bij begeleiding als begeleiding naast mij staat. Ik denk dat het goed is als begeleiding zijnde om je dat te beseffen als je van een cliënt afscheid neemt. Dat er een wezenlijk verschil in relatie in zit en daardoor in beleving in het afscheid nemen.

Soms wordt er naar mijn idee te makkelijk omgesprongen met het idee dat een cliënt wel kan wisselen van begeleiding en dus afscheid moet nemen van een begeleider. Soms is het goed om een frisse wind te hebben, een nieuwe kijk op de situatie. Maar het kan een heuse impact op iemands leven hebben om te wisselen. Sta hier bij stil voordat je dat iemand vraagt. Hoe zou het voor jezelf zijn om iemand die alles van je weet, waar je wekelijks contact mee hebt, soms wel vaker en waar je lief en leed mee hebt gedeeld, in ene niet meer te kunnen spreken?

Als je dit bedenkt dan kun je ook bedenken, dat als het dan nodig is om afscheid te nemen, om welke reden dan ook, dat een goed afscheid, een goede overdracht en openheid erg belangrijk zijn. En hoe een goed afscheid er uit ziet? Ja, dat is lastig te zeggen. Dat is per persoon zo verschillend. Heb het er over met elkaar. Doe wat bij jullie samen past.

Als laatst nog een stukje voor die medecliënt die net afscheid moet gaan nemen of afscheid heeft genomen:
Het voelt misschien nu even alsof je een stukje van je leven moet loslaten. Alsof je een stukje bekendheid en controle verliest. Een persoon die voor jou zo veilig voelde en zo vertrouwd, moet je loslaten. En ja, daar mag je je even heel rot om voelen. Niet iedereen zal dat misschien snappen, maar ik vind het niet gek. Maar weet je; het komt ook weer goed. Misschien voelt dat nu nog zo niet. En voelt “die nieuwe” nog helemaal niet zo fijn. Maar in het begin moet je aan iedereen wennen. Geef het de tijd, laat je niet opjutten door anderen, laat je niet ontmoedigen door anderen, maar doe het op jouw manier.

Anne.

23 oktober 2018